Ekonomi ilminin niteliği ve metodları hakkında belirli bir görüşü savunmuş olan Almanya'lı bir iktisatçılar grupuna verilen addır.
19. Yüzyılın başında hakim durumda olan Klasik Ekol yalnız çıkarlarını düşünen ve daima akılla hareket eden bir insan tipini göz önünde bulundurmak suretiyle iktisadi olaylar arasındaki ilişkileri inceliyor ve tümdengelim metoduyla iktisadın tabii kanunlarını araştırıyordu. Ricardo'nun Rant Teorisi ve Karşılıklı Maliyetler Teorisi ile Malthus'un Nüfus Teoremi bunlara başlıca örneklerdir. Ayrıca Klasik Ekol, ekonomide işçilerin ve halk kütlelerinin çıkarlarını zedeliyecek bazı gelişmeler olacağını ileri sürdüğü ve bu yüzden kötümser olarak vasıflandırıldığı halde, özel mülkiyet ve serbestlik esasına dayanan rejimi bir veri olarak kabul ediyor, bu düzenin değiştirilmesini hiçbir surette öngörmüyordu.
Klasik Ekol'ün bu görüşlerine karşı çeşitli tepkiler olmuştur. Bunlardan biri Sosyalizm, diğeri Tarihçi Ekol'dür.
Almanya'da meydana gelmiş olan Tarihçi Ekol ekonominin hukuk, ahlak ve din gibi kurumlara sıkı bir surette bağlı bulunduğunu, insanların sırf çıkarları peşinde koştukları ve akli düşüncelerle hareket ettikleri varsayımının doğru olmadığını ileri sürer. Bu ekole göre ekonomi alanında mutlak kanunlar yoktur ve ekonomi ilmi tümdengelim metoduyla teoriler kurup kanunlar arayacağına tarih araştırmaları yapmalı ve bunların ışığı altında iktisadi olayların tarihi oluşunu izah etmelidir. Öte yandan tümevarım metodıyla türlü memleketlerin ve kültürlerin tarihini karşılaştırmak suretiyle, toplumların gelişmeleri sırasında ne gibi merhalelerden geçtikleri hakkında evrim kanunları tespit edilebilir. Nitekim Tarihçi Ekol'ün çeşitli mensupları bu aşamaları gösteren şemalar tertip etmişlerdir.
Tarihçi Ekol ikiye ayrılır. Eski Tarihçi Ekol denilen istikametin fikirleri daha ılımlıdır. Bu istikametin başlıca temsilcisi olan Wilhelm Roscher, iktisat teorilerini reddetmemiş daha ziyade bunları tarihi olgularla uzlaştırmaya çalışmıştır, istikametin diğer temsilcileri Bruno hudebrand ve Karl Knies'dir
Gustav Schmoller'in önderi bulunduğu Yeni Tarihçi Ekol yahut Genç Tarihçi Ekol, her türlü genelleştirmeden, hatta evrim kanunları tespitinden kaçınmıştır. Bunun yerine belirli konular hakkında tarihte oluşları izah eden monografiler tertip etmek yolunu tutmuş ve tamamiyle tasviri bir metod uygulamıştır.
Klasik Ekol'ün serbest ticaret lehindeki görüşünü eleştiren ve tarım ülkelerinin, sanayileşmek için. Yeni sanayi dallarını gümrük resimleri ile korumaları lüzumunu ileri süren Friedrich List Tarihçi Ekol'ün mensubu olmaktan ziyade öncüsüdür. Diğer bir öncüsü de romantiklerden Adam Müller'dir. Bu yazar yaratılan maddi değerler yanında ahlaki ve fikri kuvvetlerin de önemi olduğunu söyleyerek Klasik Teoriyi tenkit etmiş ve bu kuvvetlerin koruyucusu ve fertlerin çıkarı ile kamu çıkarının uzlaştırıcısı olarak devletin ekonomide büyük bir rol oynadığını belirtmiştir.
Tarihçi Ekol, Klasiklerin soyutlama ve genellemede fazla ileri gittiklerini ortaya koymuş ve tarih araştırmalarına hız vermek suretiyle ekonomi ilminin gelişmesine hizmet etmiş sayılabilir. Ancak 19. Yüzyıl sonunda cereyan eden metod tartışmalarında da belirmiş olduğu gibi, ekonomi ilminde tümdengelim yargılamaların ve teorilerin yeri olmadığı hakkındaki fikirler kabul edilmez. Gerçekten tarih araştırmalarının bulguları arasında bir teori yardımıyle ilişki tesis edilemediği takdirde, bu bulgular bir malzeme yığınından ibaret kalır.
Almancası : Deutsche Historische Schule.
Fransızcası : Ecole historique allemande.
İngilizcesi : German Historical School.
(Bk; Wilhelm Roscher, Bruno Hildebrand. Karl Knies .Gustav Schmoller, Adam Müller. Friedrich List, Adolph Wagner, Werner Sombart).