ÇALIŞMA SÜRELERİ NEDİR? Yazdır

İşçilerin işveren hesabına çalıştıkları ve buna karşılık ücrete hak kazandıkları zaman parçasını iade etmektedir.

Çalışma süreleri sosyal kanunlarla birçok yönden sınırlanmıştır. Ayrıca hizmet akitleriyle ve bilhassa toplu iş sözleşmeleriyle çalışma sürelerinin işçiler hesabına daha müsait esaslar dairesinde düzenlenmesi de mümkündür.

On Dokuzuncu Yüzyılın ilk yarısında, işçilerin günlük çalışma süreleri 16-17 saat tutmakta idi. Yetersiz ücret hadleri uygulanmakta idi. Kadınların ve çocukların ağır ve güç koşullar altında çalıştırıldıkları görülmekte idi.

Yirminci Yüzyılın başlarında, sekiz saatlik günlük çalışma süresi, işçi sendikalarının en önemli istekleri arasında yer almıştır. Bu uğurda birçok grevler tertiplenmiş ve uzun mücadeleler verilmiştir. Birinci Dünya Savaşından sonra çalışma süresini sekiz saat olarak sınıflama prensibi birçok ülkelerin mevzuatında yer almıştır. Uluslararası Çalışma Teşkilatının bu konuda sözleşmeler kabul etmesi üye devletler üzerinde etkili olmuştur. Günümüzde sekiz saatlik çalışma süresi mevzuat ve tatbikata yerleşmiş bulunmaktadır. Hatta gelişmiş ülkelerde bu sınırdan da ileri gidilmiş ve yapılan toplu iş sözleşmeleri ile haftalık çalışma süreleri 40-44 saat civarına indirilmiştir.

Türk mevzuatında da önce kömür işçileri için sekiz saatlik günlük çalışma esası 1921 de kabul edilmiştir. Daha sonra, aynı hak, iş kanununa bağlı bütün işçilere teşmil edilmiştir. İş Kanunu ile işçilerin normal çalışma sürelerinin üstünde çalıştırılabilmeleri esas itibariyle kendi isteklerine tabi tutulmuş ve ayrıca bu sürelere ait çalışmaların da günde üç saati ve senede doksan günü geçemeyeceği, işçiye % 50 zamlı ücret ödeneceği kabul edilmiştir.

Diğer taraftan işçilerin yaptıkları işin ağırlığı dikkate alınarak, günde sekiz saat veya daha az çalıştırılabileceklerini gösteren hükümlere de kanunda yer verilmiştir.

Almancası : Arbeitszeit.
Fransızcası : durée de travail.
İngilizcesi : working hours.
(Bk; girişten çıkışa ücret).