Türkiye'de unit trust'lerin karşılığıdır, ilk defa 1981'de Sermaye Piyasası Kanunu'yla menkul kıymeler yatırım fonları kurulmasına izin verilmiştir.
1981'de kabul edilmiş olan sisteme göre:
a) Yalnız bankalar menkul kıymetler yatırım fonu kurabilirler. Bankaların kurabilecekleri fon sayısı sınırlanmış değildir. Bir banka, gerekli görürse, birkaç fonu aynı zamanda yönetebilir.
b) Menkul kıymetler yatırım fonlarının ve unit trust'lerin amacı, halkın tasarrufunu değerlendirmektir.
Değişken sermayeli ve kar dağıtmayan birer kuruluş olarak çalışabilemek imkanı, unit trust'lerin çoğunda görülen orijinal bir özelliktir. Bu özellik yeni katılmak isteyenlere ortaklığın açık tutulmasını kolaylaştırmakta ve dağıtılmayan karın öz kaynaklara eklenmesini sağlamaktadır. Yeni katılanların getirdikleri fonlar ve dağıtılmayan kar portföy varlığını yüksek konjonktür dönemlerinde hızla geliştirmektedir.
Sermaye Piyasası Kanunu ise sabit sermayeli ve kar dağıtım menkul kıymetler fonları kurulabileceğini belirtmiştir. Değişken sermayeli bir unit trust, küçük bir portföyle başlayarak varlığını giderek zenginleştirebilir. Sabit sermayeli bir menkul kıymetler fonu ise, asgari kuruluş sermayesini banka avansıyla karşılamak mecburiyetindedir. Bankaya ödeyeceği faiz, karın azımsanmayacak bir kısmını götürebilir. Yeterince katılma belgesi satamazsa, banka avansının faizi ve yönetim giderleri baskısı altında gelişme şansını da yitirebilir.
c) Unit trust'ler ile menkul yatırım fonları ortakları, dilediklerinde katılma belgelerini günün rayici üzerinden paraya çevirebilirler.
d) Sermaye Piyasası Kanunu'na göre, yönetici banka hesap döneminin bitimini izleyen üç ay içinde portföyündeki menkul değerlerin cins. miktar ve tutarlarını gösteren bir rapor hazırlamak ve ilan vermek yükümlülüğündedir. Oysa sermaye piyasası operasyonlarında, başarının sırrı portföy kompozisyonuna ve alım-satım işlemlerini zamanlamaya bağlıdır. Bu konuda aleniyet, “meslek sırrı” ilkesine ters düşer.