Yirminci Yüzyıl başlangıcında doğmuş bir akımdır.
Rudoif Hilferding, Rosa Luxemburg, Lenin, Fritz Sternberg, Henryk Grossmann ve E.J. Strachey; bu akımın başlıca temsilcileridir.
Karl Marx, kapitalistlerin devlet müdahalesini istemedikleri ve Liberalizm bayrağının dalgalandığı bir serbest rekabet düzenini tahlillerine konu yapmıştı. Yirminci Yüzyıl başlangıcındaki durum ise, Karl Marx'ın çizdiği modeldekinden çok farklı bir görünüşte idi. Monopolcülük ve eksik rekabet eğilimleri Kapitalizmin bünyesinde artık kökleşmiş bulunuyordu, iş adamları, birçok konularda devlet himayesini ve yardımını faydalı bir destek saymaya başlamışlardı. Kartelleşme ve tröstleşme hareketleri, oldukça ileri bir aşamaya erişmişti. Kapitalizm ile siyasi iktidar arasındaki bağlantı, gitgide yoğunluğunu artırmak istidadını kazanmış görünüyordu. Firmaların rekabet mücadelesini önliyerek ve siyasi imkanlardan faydalanarak azalan kar hadlerini telafi çareleri aradıklarına dair bir inanç sosyalistler arasında yayılmaktaydı. Neo-Marksistler, bu yeni koşullara göre doktrini ayarlamağı hedef tutmuşlardır.
Rudoif Hilferding, serbest rekabet zihniyetinin sönmesinden bankacılık sistemini sorumlu tutmuştur. Kredi almış firmalar arasında yıkıcı ve tehlikeli mücadeleler olmasını bankaların kendi çıkarlarına aykırı gördüklerini anlatmıştır. Kartelleşme hareketinde ve yabancı sermaye yatırımlarında bankaların etkili rol oynadıklarını yazmıştır.
Rosa Luxemburg Kapitalizm ile Emperyalizm arasında bağlantı kurmaya çalışmıştır. Sanayinin gelişebilmek için tüketiciye gittikçe artan miktarlarda satış yapmak zorunluğunda olduğunu, oysa ki Marx'ın bahsettiği gibi kütlelerin fakirleşmesi yüzünden bu imkanı bulamayacağını ileri sürmüştür. Tüketim yetersizliği tehlikesine karşı Kapitalizm'in bir çıkar yol olarak Emperyalizm'e bel bağladığını iddia etmiştir. Zamanla genişleyen bir müşteri kütlesine satış yapmak ihtiyacının ileri sanayi ülkelerini Emperyalizm'e sürüklediğinden bahsetmiştir.
Lenin'e göre, Kapitalizm'in eriştiği son aşama, Emperyalizm idi. Batı Kapitalizmi, ancak diğer ülkelere yayılarak ve sömürgeciliğin gölgesinden faydalanarak bir süre daha yaşayabilirdi. Sömürgecilik olmaksızın, Kapitalizm'in hayat alanı bulabilmesi imkansızdı. Sömürgeciliği ve Emperyalizmi de Kapitalizme karşı açılmış mücadelenin kapsamına almak gerekli idi.
Fritz Sternberg, Henryk Grossmann ve E.J. Strachey de, Kapitalizm ile Emperyalizmi birbirine bağlı görmüşlerdir. Kapitalizm'in bir savunma ve tecavüz aleti olarak Emperyalizmi kullandığını belirtmişlerdir. İleri kapitalist ülkelerde kar marjının zanriarf ilerledikçe ufaldığına işaret etmişlerdir. Sömürgelerde ise sermaye stokunun yetersizliği ve emek gücünün fazlalığı dolayısile yatırımların iyi kazanç sağladığınıı varsaymışlardır. Yabancı sermayeyi az gelişmiş bölgelere sokan Emperyalizm'in geçici bir süre kar fırsatını dolgun bir düzeyde tutmak fırsatını hazırladığını ileri sürmüşlerdir.
Almancası : Neo-Marxismus.
Fransızcası : Nao-Marxisme.
İngilizcesi : Neo-Marxism.
(Bk; Karl Marx, Marksizm. Emperyalizm, Lenin, Rudolf Hilferding. Rosa Luxemburg, Fritz Sternberg. E.J. Strachey).