Bu adı taşıyan akımları benimsemiş olanlara radikal denilmiştir.
Radikal sıfatı şimdiye kadar aşırı liberaller, solcular ve sağcılar gibi, birbirlerinden çok ayrı doktrinleri ve politik eğilimleri temsil eden kişiler hakkında kullanılmıştır.
Yaşadıkları çağın düzeninde köklü reformlar istemeleri, bütün radikallerin ortak özelliğidir.
i) Radikalizm, ilk olarak, İngiltere'nin politik çevrelerinde yayılmıştır.
On Sekizinci Yüzyılda, İngiltere'de Tory ve Whig denilen iki büyük siyasî gruplaşma bulunuyordu. Torylet, muhafazakârlığı savunuyorlardı. Whig'ler ise, Kral üçüncü George'un otoriter tutumunu beğenmiyorlar ve liberal bir parlamento rejimi kurulmasını arzuluyorlardı. Whig'letin ileri ucuna, radikal deniliyordu.
Whig'ler Liberal Parti adını alınca. Liberalizmin hararetli taraftarlarına radikal denilmeğe başlanmıştır. Jeremy Bentham. James Mili ve John Stuart Mill gibi düşünürlerin de radikal oldukları söylenmiştir.
1874 1892 arasında Avam Kamarasına seçilen sendikacı parlamanterler, kendilerini birer radikal olarak tanıtmağa çalışmışlardır. Daha önce koyu liberalleri ifade eden radikal sözcüğü, bu sefer Liberalizm'e karşı olan bir eğilimi adlandırmıştır.
Joseph Chamberlain, İngiltere'nin Liberalizm'den ayrılarak himayeciliğe dönmesini hedef tutan tarihî kampanyasını açtığında, onun uyandırdığı hareket de. Radikalizm olarak nitelendirilmiştir.
ii) Fransız ihtilâlinden On Dokuzuncu Yüzyıl sonuna kadar, düzen değişikliği isteyen birçok akımları Radikalizm terimi toplu olarak belirtmiştir. Fransa'da doğarak Avrupa’ya az çok yayılan Jakobinizm, Rusya'daki Popülizm ve Amerika'daki Popülist Parti, Anarşizm, Alman Solcu idealistleri ve Marksistler, Radikalizm paralelinde birleşmişlerdir. Pas d'ennemis â gauche yahut solda düşman olmaz! sözü, radikallerin ortak sloganı olarak tekrarlanmıştır. Radikalizmin büyük adları arasında Bakunin, Moses Hess, Ferdinand Lassalle ve Marksistlere yer verilmiştir.
iii)Radikalizm, Fransa'da Louis Philippe zammında kuvvetlenmiştir. 1789 Ruhuna bağlı olanlarla lâiklik, hürriyet ve eşitlik isteyenler. Radikalizm akımına katılmışlardır.
Fransız radikalleri ve sosyalistleri, uzun süre kaynaşmış bir kütle halinde faaliyet göstermişlerdir. Clémenceau, radikallerin ön safında yer almıştır. Dreyfus olayını izleyen gelişmeler sonunda, Cumhuriyetçi Radikal ve Radikal Sosyalist Partisi kurulmuştur. Kısaca Radikal Parti denilen bu teşekkül, ancak 1901 de faaliyete geçmekle beraber. 1907 de programını şekillendirebilmiştir. Özel mülkiyeti kabul etmiş, fakat din taassubuna karşı çıkmıştır. Yirminci Yüzyıl ortalarına kadar, Fransa'nın politika hayatında etkili rol oynamıştır. Yetiştirdiği en büyük lider, Edouard Herriot'dur. 1936 da. Halk Cephesi adı verilen sol partileri güçbirliğinin sağ kanadında radikaller yer almışlardır.
Bir aralık gerileyen Radikal Partiyi, Pierre Mendhs France canlandırmağa çalışmıştır. Radikal Parti. De Gaulle zamanında muhalefete geçmiştir. Son liderleri arasında Gaillard. Maurice Faure ve Billéres'in adları sayılabilir.
iv) Sağcı Radikalizm hareketi, düşünce kaynağını Hegel'in felsefesinden almıştır. Yirminci Yüzyıl başlarken, devletçilik ve ırkçılık akımları hüviyetine bürünmüştür. Milli Devlet fikrini savunmuştur. Joseph Arthur de Gobineau ve Houston Steuart Chamberlain gibi düşünürlerin kalemile yayılmak istenmiştir. Son Dünya Savaşları arasında Almanya'da ve Japonya'da kuvvet kazanmıştır. Romanya'daki Siyah Muhafızlar ve İspanya’daki Faianj: doktrin alanında Sağcı Radikalizm'e dayanmıştır. Amerika'daki Sağcı Radikalizm, bir aralık McCarthyism'e dönüşmüştür.
Radikalizm, düzen değişikliği isteyenlerin günümüzde durumlarını doktriner ve politik mezhep adı zikretmeksizin genel yönü ile belirtmeğe ihtiyaç duydukları vakit yararlandıkları bir terimdir.
Almancası : Radikalismus.
Fransızcası : radicalisme.
İngilizcesi : radicalism.
(Bk; Liberalizm, Jeremy Bentham, John Stuart Mili, Popülizm, Anarşizm, Joseph Chamberlain).