Reichsbank, özel sermaye ile kurulmuş bir merkez bankası idi. Ancak ortakları bankanın yönetimine etkili değillerdi ve yöneticiler hükümet tarafından atanırlardı.
Reichsbank, nisbi emisyon monopolüne sahipti. Daha önce banknot çıkarmış bulunan bankalar, Reichsbank faaliyete geçtikten sonra, yapmış oldukları emisyonu geri çekmemişlerdir.
Reishsbank, 1914 Savaşına kadar, çıkardığı banknotlara üçte bir oranında ankes bulundururdu. Emisyonun karşılığı, üçte bir altın ve üçte iki tüccar senedi idi. Ancak bu sınır, kati değildi. Tüccar senetlerine karşılık reeskont kanalile altına dayanmayan 250 milyon marklık ek emisyon imkanı vardı ve emisyon, bu 250 milyonluk marjı aşarsa Reichsbank fazlası için %5 vergi ödemekle yükümlü tutulurdu.
İlk Cihan Savaşından sonra, Alman parası 30 Ağustos 1924 tarihli kanunla eski değeri üzerinden altına bağlanmıştır. Mark'ın kıymeti, yine 358 miligram saf altın olarak tespit edilmiştir. Altın külçe sistemi kabul edilmiştir. Emisyonun % 40 altın veya döviz ankesine dayanması kararlaştırılmıştır. Ayrıca bankanın aktifinde emisyonun % 40 civarında bir ikinci derece likidite ihtiyatı bulunmasında fayda mülahaza edilmiştir.
Büyük iktisadi Buhranı izleyen devrede, Reichsbank markın konvertibilitesini koruyamamıştır. 1931 de, Almanya altın standardından ayrılmış ve ayrıca kambiyo kontrolü rejimini kurmuştur.
(Bk; Reichsmark,Deutsche Mark, Deutsche Bundesbank. Rentenmark).