Muamele için para talep edilmesi fertlerin parayı elde etmeleri ile onu harcamaları arasında bir sürenin geçmesi nedeniyledir. Bir işçinin elde ettiği gelir ile yaptığı harcamalar aynı zaman içinde, olmayabilir. İşçinin tüketim harcamaları günlük takat geliri haftalık veya aylıktır. Diğer taraftan girişimci, üretim faaliyeti için hammadde satın almak, işçilerin ücretini ödemek v.b. harcamaları yapmak zorundadır. Girişimcinin geliri ise mal satışından meydana gelir. Geliri ile günlük harcamaları arasında bir zamân süresi geçtiği için girişimci elinde belirli bir miktar para bulundurur.
Muamele saiki ile para talebine tesir eden faktör nakdî gelir seviyesidir. Üretim hacminin artması, fiyatlar genel seviyesinin yükselmesi veya her ikisinin birlikte artması muamele saiki ile para talebini artırır.
İhtiyat saiki ile para talebi gerek iş adamlarının gerek tüketicilerin ilerisi hakkında kesin bilgilere sahip olmamaları nedeniyledir.
Ekonomik süjeler her türlü ihtimali dikkate alarak yanlarında bir miktar para ayırırlar. Aile reisi, gelecekteki durumunu kesinlikle bilmediğinden; girişimci, beklenmedik masraflarla karşılaşabileceğini düşünerek cari muamelelerde harcıyacakları paradan bir miktar fazlasını yanlarında muhafaza ederler. Sosyal sigortaların muntazam çalıştığı ülkelerde ihtiyat saiki ile tutulan para eskiye nazaran azaldığı gözlenmektedir.
Spekülâsyon saiki ile para talebi, fertlerin ellerinde hazır para bulundurarak fırsatlardan istifade etmek istemeleri nedeniyledir: Spekülâsyon her malda yapılabilir. Gelişmiş ülkelerde bilhassa menkul kıymetler üzerine yapılan spekülâsyonlar önemlidir. Spekülâsyon saiki ile para talebi faiz haddinin fonksiyonudur. Cari faiz haddi yüksekse fertler ellerinde daha az para tutarlar. Zira elde atıl olarak bekletilen para bir faiz getirmemesi nedeniyle fert için bir gelir kaybı demektir.